Bedankt!

De Corona­pan­de­mie maakt de leef­si­tua­tie voor velen nog steeds moei­lijk, niet alleen voor mensen die ziek zijn gewor­den of een dier­ba­re moesten missen, ook voor mensen die in hun bedrijf of hun werk wor­den geraakt, voor de mensen die in de zorg werk­zaam zijn, voor de jon­ge­ren en kin­de­ren die beperkt wor­den in hun contacten, in onder­wijs, sport en spel, voor veel mensen die extra een­zaam zijn door de lock-down periodes en voor mensen die belast zijn met besluit­vor­ming of handha­ving.

Ook voor mensen die werk­zaam zijn in het pas­to­raat is dit geen ge­mak­ke­lijke tijd. De beper­kingen die de Corona-pandemie ons oplegt raken vele facetten van de li­tur­gie en het pas­to­raat. Zij maken het lasti­ger om contact te hebben en mensen bij te staan, om catechese- en be­zin­nings­bij­een­komsten te or­ga­ni­se­ren en wat al niet. Er zijn nu meer mensen met psy­chi­sche problemen, er is meer een­zaam­heid, terwijl het vaak moei­lijker is de mensen te ont­dek­ken die gees­te­lij­ke bijstand en pas­to­rale zorg nodig hebben. Ik denk aan hen allen, ook in mijn gebed en in de heilige Mis.

Ik wil jullie allen opnieuw van harte bedanken voor jullie inzet om toch zoveel moge­lijk mensen bij te staan en ervoor te zorgen dat zij laag­drem­pe­lig een beroep op jullie kunnen doen. Laten we proberen er voor onze mensen te zijn, ook en juist nu. Het is van belang dat juist nu de bood­schap van het evan­ge­lie klinkt, die een licht van hoop en vreugde geeft en uit­zicht in donkere tij­den.

Ik zie en hoor dat op allerlei plaatsen onze kerken wor­den open­ge­steld voor gebed en het opsteken van een kaarsje en voor extra vie­rin­gen of om een toe­gan­ke­lijke moge­lijk­heid te bie­den om jullie te spreken. Naast de (extra) Eucha­ris­tie­vie­ringen, kunnen dat door de week ook gebeds­vie­ringen zijn, zoals getij­den­ge­bed, aanbid­ding, mid­da­gen van barm­har­tig­heid, medi­ta­tie- of woord­vie­ringen. We horen en zien dat dit voorziet in een behoefte en mensen die geen kerk­gan­gers zijn in contact brengt met Kerk en geloof. Ik moe­dig U daarom graag aan om dit te (blijven) doen en bedank van harte allen die zich hier voor inzetten!

Ik begrijp na­tuur­lijk dat dit in som­mi­ge ge­meen­schappen niet altijd moge­lijk zal zijn, bij gebrek aan vrij­wil­li­gers die dit mee kunnen dragen. Maar laten we doen wat wél moge­lijk is en dat zo breed moge­lijk - bij­voor­beeld in de huis- aan huis­bla­den, de pa­ro­chie web­si­te en via andere media - bekend maken: we willen er voor jullie zijn, met de troost van de Blijde Bood­schap, juist in deze tijd is het van belang om vanuit ons geloof zicht­baar te zijn voor een ieder.

Van harte wens ik U allen zegen en in­spi­ra­tie om Uw pas­to­rale taak ook in deze las­tige tijd te kunnen vervullen! Nogmaals van harte dankend voor Uw inzet, met beste zegenwensen en harte­lijke groet,

+ Bis­schop Johannes Hendriks