Verslag bedevaart Kevelaer

Van maan­dag 7 tot en met woens­dag 9 juli gingen tach­tig pelgrims - uit Haar­lem en Am­ster­dam en omge­ving, uit Noord-Scharwoude en Volen­dam, uit West-Friesland en ’t Gooi - als ‘pelgrims van hoop’ op hun jaar­lijkse bede­vaart naar O.L.V. Troos­te­res van de Bedroef­den in Kevelaer.

Pelgrims van Hoop

Het thema van het Heilig Jaar - Pelgrims van Hoop - was ook het thema van de bede­vaart dit jaar. We leven in een wereld waar de oorlogs­re­to­riek steeds lui­der klinkt, er nog altijd meer geld wordt uitge­ge­ven aan wapentuig dan aan voedsel, en waar met handelstarieven muren wor­den opge­bouwd. Zo komen mensen eer­der tegen­over elkaar, dan naast elkaar te staan. In die wereld willen wij daarom pelgrims van hoop zijn, maar ook chris­te­nen van geloof en mensen vol liefde. Om dat te kunnen uitstralen, moeten we juist dich­ter­bij elkaar komen. Dan kunnen we elkaar tenminste in de ogen kijken, zodat we elkaars vreugde en verdriet kunnen delen.

In Kevelaer kan en mag dat. Ook dichtbij de Troos­te­res, die haar man­tel om je heen slaat. Ook in de ont­moe­ting met Jezus in het Aller­hei­ligst Sacra­ment, waar Hij ons hart vooral tij­dens de per­soon­lijke zegen aanraakt.

Tijdens de dagen in Kevelaer vloei­den daar­mee helende tranen, had­den we waarde­volle gesprekken, en kon­den ons warmen aan de on­der­lin­ge sfeer van ver­bon­den­heid.

Maan­dag

Maan­dag­mid­dag was het ope­ningslof in de Maria­basi­liek, waarbij de pelgrims­kaars plech­tig werd ontstoken en aan Maria werd aan­ge­bo­den. De vlam van deze kaars, gesierd met het logo van het Heilig Jaar ‘Pelgrims van Hoop’, herinnerde aan het lied van het Jubel­jaar ‘Vlam van liefde’ en was daarom in twee opzichten een zicht­baar teken van de hoop op onze pelgrimsweg. ’s Avonds vier­den we de eucha­ris­tie in de Kaarsen­ka­pel, waar iedere pelgrims­kaars van de bede­vaart­groepen bewaard wordt en regel­ma­tig opnieuw brandt.

Dins­dag 

Op dins­dag werd in de ochtend de kruis­weg overwogen. Bij iedere statie op de lij­densweg van Jezus wer­den telkens twee bij­zon­dere over­we­gingen gehou­den. De eerste was een ind­ringende impressie van wat de omstan­ders tij­dens de lij­densweg zagen en dachten; de tweede omvatte de moge­lijke gedachten van Jezus zelf daarbij. Dat maakte het erg per­soon­lijk en raakte ons diep.

In de mid­dag was het Maria-uurtje, waarbij alle bede­vaart­in­ten­ties wer­den voor­ge­le­zen. Vele pelgrims vroegen om ons ge­za­men­lijk gebed bij hun per­soon­lijke noden. We her­dachten ook onze overle­den pelgrims. Het misoffer voor al deze intenties werd tij­dens de hoog­mis van die avond in de Basiliek opgedragen; en de laatste dag zijn ze in de genade­ka­pel bij Maria neer­ge­legd. Zo baden we, zongen we en leg­den ook in dit uurtje neer bij onze Moeder wat ons hart bezighield. Bij het ‘Als ik een klokje was...’, gezon­gen door Angelique Broerse-van Hal en Jos Martens, hiel­den weinigen het droog.

Na afloop kregen we bij de uitgang van de kapel een schit­te­rende kaart met de beeltenis van Maria omlijst met prach­tige bloemen en een gebed op de andere kant. Iemand merkte zelfs op: ‘Daar gaat thuis een lijstje omheen’!

De dag werd af­ge­slo­ten met een fees­te­lij­ke hoog­mis met mede­wer­king van het koor van de Basiliek en onze licht­pro­ces­sie. De wind speelde ons wat parten, maar de vlammetjes wer­den steeds opnieuw en met succes aangestoken. Wat dat betreft werd ons reis­ge­bed - dat we op de heenreis in de bus altijd bid­den - zeker verhoord. We bid­den dan name­lijk ook om goed weer; en ondanks de ver­wach­tingen hebben we het vrijwel droog gehou­den.

Woens­dag 

Bij de laatste vie­ring op woens­dag­mor­gen klonk de inter­na­tio­nale première van de Paus-Fran­cis­cus­mis van organist-com­po­nist Jos Martens. (De natio­nale première was bij het 125-jarig jubileum van de St.-Boni­fa­tius­kerk in Zaan­dam afgelopen 1 juni.) Na enig oefenen voor de vie­ring zong ieder­een uitstekend mee!

Na afloop ont­ving ieder­een een per­soon­lijke pelgrims­ze­gen, voor velen een emo­tio­neel moment en een hoogte­punt van de bede­vaart. Ook kon­den de aangeschafte devotionalia wor­den inge­ze­gend voor een extra dimensie van liefde en kracht.

We keken na een voorspoe­dige thuis­reis terug op ons verblijf in Kevelaer, en mochten voelen, dat de spreekwoor­de­lijke rug­zak lichter was gewor­den en de batterij weer meer opgela­den. Maar Kevelaer is meer dan gelovig samen zijn in de ker­ke­lijke vie­rin­gen of het opsteken van een kaarsje. Er werd ook genoten van de terrasjes en de winkeltjes in de gezel­lige hoofdstraten, van de goed ver­zorgde maal­tij­den in het hotel en het af­slui­ten­de glaasje in de avon­den.

Volgend jaar weer

Mensen kijken al met en­thou­sias­me vooruit naar volgend jaar, als we van plan zijn van 6 tot en met 8 juli 2026 naar Kevelaer te gaan. Iets voor u?

foto’s: Angelique Broerse-van Hal | Eric van Teijlingen