Woensdagcatechese 5 november 2025
Algemene audiëntie paus Leo XIV
Op woensdag 18 december 2024 is paus Franciscus begonnen aan een cyclus van woensdagcatecheses over het Jubeljaar 2025. Paus Leo XIV zet de catechesecyclus voort vanaf woensdag 21 mei 2025.
Deze catecheses zijn in diverse talen beschikbaar op de website van het Vaticaan maar hieronder plaatsen we de link naar de Engelse tekst en voor uw gemak ook een AI vertaling naar het Nederlands. (deze AI vertaling kan onregelmatigheden bevatten)
Paus Leo XIV
Algemene Audiëntie
Woensdag 5 november 2025
Catechesecyclus
Jubileum 2025. Jezus Christus, onze hoop
IV. De Verrijzenis van Christus en de uitdagingen van de hedendaagse wereld
3. Pasen geeft hoop aan het alledaagse leven
Beste broeders en zusters, goedemorgen
Het Pasen van Jezus is een gebeurtenis die niet behoort tot een ver verleden, nu vastgelegd in de traditie zoals zoveel andere episoden in de menselijke geschiedenis. De Kerk leert ons om elk jaar op Paaszondag en elke dag in de eucharistische viering een levende herinnering aan de Verrijzenis te maken, waarin de belofte van de verrezen Heer het meest volledig wordt vervuld: “Zie, Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voleinding der wereld” (Mt 28,20).
Daarom is het Paasmysterie de hoeksteen van het christelijke leven, waar rondom alle andere gebeurtenissen draaien. We kunnen dan ook, zonder enig irenisme of sentimentaliteit, zeggen dat elke dag Pasen is. Op welke manier?
Uur na uur hebben we zoveel verschillende ervaringen: pijn, lijden, verdriet, verweven met vreugde, verwondering, sereniteit. Maar door elke situatie heen verlangt het menselijke hart naar volheid, een diepe gelukzaligheid. Een grote twintigste-eeuwse filosofe, de heilige Teresa Benedicta van het Kruis, geboren als Edith Stein, die diep in het mysterie van de menselijke persoon is gedoken, herinnert ons aan deze dynamiek van de constante zoektocht naar vervulling. “‘De mens’, schrijft zij, ‘verlangt er altijd naar dat het zijn hem telkens opnieuw gegeven wordt, zodat hij kan putten uit wat het moment hem geeft en tegelijkertijd van hem wegneemt’ (Finite and Eternal Being: An Attempt to Ascend to the Meaning of Being, Rome 1998, 387). We zijn ondergedompeld in beperking, maar we streven er ook naar die te overstijgen.
De paasboodschap is het mooiste, vreugdevolste en overweldigendste nieuws dat ooit in de hele geschiedenis heeft geklonken. Het is het quintessentiële ‘Evangelie’, dat getuigt van de overwinning van de liefde op de zonde en van het leven op de dood, en daarom is het het enige dat in staat is om de eis van betekenis te bevredigen die onze geest en ons hart verontrust. De mens wordt geïnspireerd door een innerlijke beweging, strevend naar een hiernamaals dat hen voortdurend aantrekt. Geen contingente realiteit bevredigt ons. We neigen naar het oneindige en het eeuwige. Dit contrasteert met de ervaring van de dood, voorafgegaan door lijden, verlies en mislukking. Zoals de heilige Franciscus zingt: “nullu homo vivente po skampare” (“geen levend mens kan eraan ontsnappen”) aan de dood (vgl. Canticle of the Sun).
Alles verandert dankzij die ochtend toen de vrouwen naar het graf waren gegaan om het lichaam van de Heer te zalven, en het leeg vonden. De vraag die de Wijzen uit het Oosten in Jeruzalem stelden: “Waar is de pasgeboren koning van de Joden?” (Mt 2,1-2), vindt zijn definitieve antwoord in de woorden van de mysterieuze jongeling in witte kleren, die tot de vrouwen spreekt bij het aanbreken van de paasdag: “Jullie zoeken Jezus van Nazaret, die gekruisigd is. Hij is verrezen, Hij is hier niet” (Mc 16,6).
Van die ochtend tot op de dag van vandaag zal Jezus ook deze titel hebben: de Levende, zoals Hij Zichzelf presenteert in de Openbaring: “Ik ben de Eerste en de Laatste, en de Levende: Ik ben dood geweest, en zie, Ik leef in eeuwigheid” (Openb. 1,17-18). En in Hem hebben we de zekerheid om altijd de poolster te kunnen vinden waarnaar we ons schijnbaar chaotische leven kunnen richten, gemarkeerd door gebeurtenissen die vaak verwarrend, onaanvaardbaar, onbegrijpelijk lijken: het kwaad in zijn vele vormen, lijden, dood, gebeurtenissen die ieder van ons treffen. Door te mediteren over het mysterie van de Verrijzenis vinden we een antwoord op onze dorst naar betekenis.
Geconfronteerd met onze broze menselijkheid wordt de paasboodschap zorg en genezing, die hoop voedt tegenover de angstaanjagende uitdagingen die het leven ons elke dag op persoonlijk en mondiaal niveau stelt. In het perspectief van Pasen wordt de Via Crucis, de Kruisweg, getransfigureerd in de Via Lucis, de Weg van het Licht. We moeten de vreugde na de pijn proeven en mediteren, om in het nieuwe licht alle stadia die aan de Verrijzenis voorafgingen, te herbeleven.
Pasen schakelt het kruis niet uit, maar verslaat het in het wonderbaarlijke duel dat onze menselijke geschiedenis heeft veranderd. Ook onze tijd, gemarkeerd door zoveel kruisen, roept de dageraad van de paashoop op. De Verrijzenis van Christus is geen idee, geen theorie, maar de Gebeurtenis die de basis van het geloof is. Hij, de Verrezene, blijft ons hier door de Heilige Geest aan herinneren, zodat we Zijn getuigen kunnen zijn, zelfs daar waar de menselijke geschiedenis geen licht aan de horizon ziet. De paashoop stelt niet teleur. Echt geloven in het Pasen door onze dagelijkse reis betekent ons leven revolutioneren, getransformeerd worden om de wereld te transformeren met de zachte en moedige kracht van de christelijke hoop.
