Wilhelmieten

De Wilhelmieten waren een katho­lieke kloosterorde die in de 13e eeuw werd gesticht en leefde volgens de Regel van Au­gus­ti­nus.

Ge­schie­de­nis en Oorsprong

• De orde werd genoemd naar Wilhelm van Malavalle († 1157), een Ita­li­aanse kluize­naar die een streng asce­tisch leven leidde.
• Na zijn dood volg­den zijn volgelingen zijn spiri­tua­li­teit, en in de 13e eeuw ontston­den offi­cië­le Wilhelmieten­kloos­ters.
• In 1249 erkende paus Innocentius IV de orde offi­cieel.

Leef­wij­ze en Spiri­tua­li­teit

• De Wilhelmieten volg­den een regel­ma­tig kloosterleven, gewijd aan gebed, ascese en arbeid.
• Ze leef­den volgens de Augus­tijnse regel, wat betekende dat ze een ge­meen­schapsleven leid­den en ge­hoor­zaam­heid, armoede en kuis­heid beoefen­den.
• De orde bleef klein en had voor­na­me­lijk kloosters in Italië, Duits­land en Neder­land.

Verdwij­ning van de Orde

• Door interne zwakte en her­vor­mingen binnen de Kerk nam het aantal Wilhelmieten sterk af.
• In 1571 werd de orde offi­cieel opge­he­ven door paus Pius V.

Hoewel de Wilhelmieten als orde niet meer bestaan, blijft Wilhelm van Malavalle een geëerde heilige binnen de katho­lieke Kerk.

Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam