Voorgeborchte

In de katho­lieke theo­lo­gie ver­wijst het Voorgeborchte (Latijn: limbus) naar een plaats of toestand waarin zielen verbleven die niet direct toegang had­den tot de hemel, maar ook niet naar de hel gingen. Dit begrip werd vooral gebruikt in de mid­del­eeuwse scholas­tiek en had twee be­lang­rijke vormen:

1. Het Voorgeborchte van de Vaders (Limbus Patrum)

• Dit ver­wijst naar de verblijf­plaats van de recht­vaar­digen uit het Oude Testa­ment (zoals Abraham, Mozes en David) die stierven vóór de komst van Christus.
• Omdat de hemel nog niet was geopend voor de mensen (dit gebeurde pas door Christus’ verlos­sing), wachtten zij hier op de komst van de Ver­los­ser.
• Volgens de katho­lieke traditie daalde Jezus na zijn dood af naar deze plaats om de recht­vaar­digen naar de hemel te brengen ("Hij is neer­ge­daald ter helle", zoals in de Apos­to­lische Ge­loofs­be­lij­de­nis).

2. Het Voorgeborchte van de On­schul­digen (Limbus Infantium)

• Dit was de theo­lo­gische hypothese van een verblijf­plaats voor ongewijde kin­de­ren, vooral degenen die stierven zon­der gedoopt te zijn.
• Omdat ze geen per­soon­lijke zon­den had­den, verdien­den ze geen straf, maar omdat ze niet waren gedoopt, kon­den ze volgens som­mi­ge mid­del­eeuwse theologen de hemel niet binnen­gaan.
• De Kerk heeft nooit offi­cieel beves­tigd dat dit Voorgeborchte echt bestaat, en te­gen­woor­dig wordt meer de nadruk gelegd op Gods barm­har­tig­heid voor onge­doopte kin­de­ren.

Huidige katho­lieke visie

• De katho­lieke Kerk leert nu niet lan­ger expliciet dat er een limbus is voor onge­doopte kin­de­ren.
• In 2007 verklaarde de Pau­se­lijke Inter­na­tio­nale Theo­lo­gische Com­mis­sie dat het beter is te ver­trouwen op Gods barm­har­tig­heid, en dat er hoop is dat onge­doopte kin­de­ren toch bij God komen.

Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam