Tempeliers

foto: JoJan

Voorstelling van een Tempelier, Duinenabdij, Koksijde, België

De Tempeliers (offi­cieel De Arme Ridders van Christus en van de Tempel van Salomo) waren leden van een katho­lieke rid­derorde die werd opgericht in 1119 na de eerste kruis­tocht, in Jeru­za­lem, door Hugues de Payens en een aantal andere Franse rid­ders. De orde werd offi­cieel erkend door de paus in 1129. Het doel van de Tempeliers was oor­spron­ke­lijk om de chris­te­lijke pelgrims die naar Jeru­za­lem reis­den te be­scher­men en om de heilige plaatsen in het Heilig Land te verde­digen.

Doelen en missies

• Bescher­ming van pelgrims: De be­lang­rijk­ste missie van de Tempeliers was het be­scher­men van chris­te­lijke pelgrims die op weg waren naar de heilige plaatsen in het Heilig Land, zoals Jeru­za­lem.

• Mili­tai­re en reli­gi­euze rol: De Tempeliers waren zowel rid­ders als monniken, wat betekende dat ze reli­gi­euze geloften van armoede, kuis­heid en ge­hoor­zaam­heid afleg­den, maar ook betrokken waren in de mili­tai­re strijd. Ze speel­den een cruciale rol in de kruis­tochten, waarbij ze vocht om de chris­te­lijke controle over het Heilig Land te behou­den.

• Finan­ciële rol: De Tempeliers ont­wik­kel­den zich ook tot een rijke en invloedrijke organi­sa­tie, met een uit­ge­breid net­werk van be­zit­tin­gen en finan­ciële ac­ti­vi­teiten in Europa en het Midden-Oosten. Ze ston­den bekend om hun banken en leningen, wat hen aanzien­lijke invloed gaf in de mid­del­eeuwse economie.

Organi­sa­tie en structuur

• Leiding: De Tempeliers wer­den geleid door een grote meester, die het bestuur van de orde overzag. Onder deze lei­der bevon­den zich commandanten die verant­woor­de­lijk waren voor ver­schil­lende regio’s en kastelen in het Heilig Land en Europa.

• Ridders en monniken: Leden van de orde moesten vrouwen, rijkdom en luxe vermij­den, en ze volg­den de monas­tieke regel. Tege­lijker­tijd waren ze ook getraind als rid­ders en vochten ze in de kruis­tochten.

Kleding en symbool

• De Tempeliers ston­den bekend om hun witte man­tels met een rood kruis erop, wat hun iden­ti­fi­ca­tie verge­mak­ke­lijkte.

• Het rood kruis sym­bo­li­seerde hun reli­gi­euze toe­wij­ding en hun bereid­heid om te vechten voor het chris­ten­dom.

Val van de Tempeliers

De orde van de Tempeliers werd in 1307 in Frank­rijk opge­he­ven door koning Filips de Schone, die hen beschul­digde van her­vor­ming van ketterij, heiligschennis en andere misda­den. De Tempeliers wer­den in veel lan­den ver­volgd, hun be­zit­tin­gen wer­den in beslag geno­men, en hun lei­der, de grote meester Jacques de Molay, werd in 1314 op de brandstapel verbrand. Deze gebeur­te­nissen mar­keer­den het einde van de Tempeliers als een geor­ga­ni­seerde rid­derorde.

Erfenis en legendes

Na hun ondergang zijn de Tempeliers on­der­werp van tal­loze legendes en mythes gewor­den. Veel verhalen draaien om verborgen schatten, geheimen en mys­tiek, wat bijdraagt aan hun blijvende fascinatie in populaire cultuur, boeken, films en samenzwe­ringstheorieën.

Hoewel de oor­spron­ke­lijke orde in 1312 werd opge­he­ven, blijft de invloed van de Tempeliers en hun legendes voortleven in de moderne tijd. Er zijn ook groepen en ordes die zich te­gen­woor­dig als "Tempeliers" presen­te­ren, maar deze zijn niet direct verbon­den met de his­to­rische orde.

Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam