Schoudervelum

Een sch­ou­dervelum (Latijn: velum, "sluier") is een langwerpige, recht­hoekige doek die over de sch­ou­ders wordt gedragen door een pries­ter, diaken of acoliet bij bepaalde li­tur­gische han­de­lin­gen, vooral bij het han­te­ren van het Heilig Sacra­ment.

Kenmerken

• Het is ongeveer 2 tot 2½ meter lang en valt over de sch­ou­ders en de armen.

• Aan de binnenzijde zitten vaak hand­zakken of lussen, zodat degene die het draagt de doek kan vast­hou­den zon­der met de blote han­den iets aan te raken.

• De kleur is meestal wit of goud­kleu­rig, maar kan ook aan­ge­past zijn aan de li­tur­gische kleur van de dag.

Li­tur­gisch gebruik

• Bij het zegenen met het Aller­hei­ligste (zoals tij­dens een Lof of Sacra­ments­pro­ces­sie). De pries­ter houdt de monstrans vast met het velum om zijn han­den, als teken van eerbied: het is Christus die zegent, niet de pries­ter zelf.

• Bij het dragen van het ta­ber­na­kel of ciborie met geconsa­creerde hosties, bij­voor­beeld bij het brengen van de communie naar zieken of bij pro­ces­sies.

• Soms gebruikt bij bepaalde vormen van li­tur­gische ere­dienst buiten de mis, zoals eucha­ris­ti­sche aanbid­ding.

Symboliek

Het sch­ou­dervelum drukt eerbied en ontzag uit voor de wer­ke­lijke te­gen­woor­dig­heid van Christus in de Eucha­ris­tie. Het bedekt de han­den van de pries­ter of diaken, om te tonen dat hij slechts een die­naar is van het mysterie en niet uit zich­zelf handelt.

Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam