Oecumene
Oecumene is een term die verwijst naar de beweging naar eenheid tussen de verschillende christelijke kerken en tradities. Het komt van het Griekse woord Oikoumene, wat “de bewoonde wereld” betekent, en wordt gebruikt om het streven naar gemeenschap en samenwerking tussen alle christenen wereldwijd te beschrijven, ongeacht hun denominatie of achtergrond.
Oecumene in de Katholieke Kerk
In de Katholieke Kerk wordt oecumene gezien als een belangrijk aspect van het getuigenis van het evangelie. De Kerk gelooft dat eenheid in Christus essentieel is, en dat gedeelde barmhartigheid en liefde de kern vormen van het christelijke geloof. Het streven naar oecumenische eenheid is bedoeld om de verdeeldheid tussen christelijke gemeenschappen te overbruggen, met het ultieme doel van het herstellen van de volle eenheid van alle christenen.
Oecumenische Beweging
De oecumenische beweging begon serieus te groeien in de 20e eeuw, vooral na het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965). Dit concilie speelde een cruciale rol in het bevorderen van oecumenisme binnen de Katholieke Kerk, vooral door de verklaring Unitatis Redintegratio (1964), die het belang van de dialoog en samenwerking met andere christelijke gemeenschappen benadrukte.
Kenmerken van Oecumene
-
Dialoog en samenwerking: De oecumenische beweging moedigt christelijke kerken aan om in dialoog te treden over belangrijke kwesties zoals geloofsbeleidenissen, sacramenten, en kerkstructuren. Het doel is wederzijds begrip en respect, ondanks verschillen.
-
Gezamenlijke activiteiten: Kerken werken samen in goede werken, zoals humanitaire hulp, sociale gerechtigheid, en onderwijs. Dit helpt om de eenheid in Christus te bevorderen door samen te werken aan gemeenschappelijke doelen.
-
Het zoeken naar gemeenschappelijke grond: Oecumenisme richt zich op het vinden van wat christenen gemeen hebben, zoals het geloof in Jezus Christus als Heer en het doopsel. Er wordt gestreefd naar het erkennen van de basis van het christelijk geloof en het bevorderen van eenheid rond de fundamentele waarheden van het christendom.
-
Onderzoek en educatie: Het bevorderen van oecumenisme houdt ook in dat mensen bewust worden van de redenen voor de verdeeldheid tussen christenen, en dat er manieren worden gezocht om de scheidslijnen te overbruggen door theologische educatie, discussies en studiegroepen.
Oecumene na het Tweede Vaticaans Concilie
Het Tweede Vaticaans Concilie benadrukte het belang van oecumene, met name in de decreet over de oecumene, Unitatis Redintegratio. De Kerk erkende de waarde van andere christelijke gemeenschappen en verklaarde dat de Katholieke Kerk niet de enige weg naar de waarheid is, maar dat Christus aanwezig is in andere kerken, vooral in de sacramenten van doop en Eucharistie. Dit leidde tot een meer open houding tegenover andere christelijke tradities, inclusief de protestantse en orthodoxe kerken.
Vooruitgang in de Oecumenische Beweging
De Wereldraad van Kerken (WCC), opgericht in 1948, speelt een belangrijke rol in de oecumenische beweging. Katholieke vertegenwoordigers hebben in de loop der jaren deelgenomen aan dialogen met andere kerken, en er zijn verschillende gemeenschappelijke verklaringen ondertekend die gezamenlijke standpunten over geloof en sacramenten benadrukken. Zo werd er bijvoorbeeld een gezamenlijke verklaring over rechtvaardiging door het geloof getekend door de Katholieke Kerk en de Lutherse Wereldfederatie in 1999, waarmee een belangrijke theologische verdeeldheid werd overbrugd.
Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam
