Monofysitisme

Monofysitisme is een theo­lo­gische stro­ming uit de 5e eeuw die leert dat Jezus Christus slechts één natuur heeft, name­lijk een god­de­lijke of een vermengde god-men­se­lijke natuur, in plaats van twee on­der­schei­den naturen (men­se­lijk en god­de­lijk).

Bete­ke­nis van het woord

• Komt van het Grieks “monē physis”, wat let­ter­lijk "één natuur" betekent.

• In tegen­stel­ling tot de ortho­doxe leer, die spreekt van twee naturen (Grieks: dyophysitisme).

Wat leer­den de monofysieten?

• Christus was God, en zijn men­se­lijke natuur is volle­dig opge­gaan in de god­de­lijke.

• Er blijft in feite nog maar één (god­de­lijk getinte) natuur over na de incarnatie.

Tegen­over­ge­stelde

• Nestorianisme, dat de twee naturen van Christus te veel scheidt.

• Monofysitisme vermengt of redu­ceert juist de men­se­lijke natuur.

Ver­oor­deeld

• Concilie van Chalcedon (451).

• De Kerk formuleerde daar de klassieke leer:

  Jezus is één Persoon met twee naturen, ongemengd, onveran­derd, onge­deeld en onscheid­baar.

Latere ont­wik­ke­ling

Na de veroor­de­ling ontston­den oosters-ortho­doxe kerken die het concilie van Chalcedon niet aanvaard­den, o.a.:

• Koptisch-ortho­doxe Kerk (Egypte)

• Syrisch-ortho­doxe Kerk

• Armeens-apos­to­lische Kerk

Let op: veel van deze kerken noemen zich­zelf geen monofysieten, maar eer­der miaphysieten, wat een ge­nu­an­ceer­der begrip is ("één samen­ge­stelde natuur, zowel god­de­lijk als men­se­lijk").

Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam