Mantum Papale

Een mantum papale is een lange, rode man­tel die tra­di­tio­neel door de paus werd gedragen bij plech­tige li­tur­gische vie­rin­gen, zoals vespers of andere ceremonies buiten de Mis. Het is een wijde, ceremoniële cape die over de sch­ou­ders valt en tot de grond reikt, vaak rijke­lijk versierd met borduur­werk, zoals gou­den motieven of kruisen.

De kleur rood ver­wijst naar het marte­laar­schap en de ko­nin­klij­ke waar­dig­heid van het pau­se­lijk ambt. Het werd meestal over de mozetta (een kortere sch­ou­der­man­tel) en de stola gedragen, en soms vast­ge­maakt met een decoratieve slui­ting, zoals een fibula.

Het mantum heeft wor­tels in de mid­del­eeuwse ker­ke­lijke kle­ding en werd vooral gebruikt van de 12e tot de 16e eeuw, met een herople­ving in de 19e en vroege 20e eeuw. Paus Pius XII (1939-1958) was een van de laatsten die het regel­ma­tig droeg. Na het Tweede Vati­caans Concilie (1962-1965) raakte het groten­deels in onbruik, omdat de li­tur­gische her­vor­mingen een­vou­diger gewa­den bevor­der­den.

Te­gen­woor­dig wordt het zel­den of nooit meer gezien, al blijft het een symbool van pau­se­lijke pracht en traditie. Het on­der­scheidt zich van andere man­tels door zijn lengte en exclusieve gebruik door de paus, en soms door hoogge­plaatste prelaten met speciale toestem­ming.

Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam