Kruistocht
De kruistochten waren een reeks militaire expedities die tussen de 11e en 13e eeuw werden georganiseerd door christelijke Europese machten, met als doel het heroveren van de Heilige Landen (vooral Jeruzalem) op de moslims. Ze werden vaak gerechtvaardigd als heilige oorlogen en werden gesteund door de paus en de katholieke kerk.
Belangrijkste kruistochten
-
Eerste Kruistocht (1096-1099)
- Uitgeroepen door paus Urbanus II in 1095 tijdens het Concilie van Clermont.
- Christelijke ridders veroverden Jeruzalem in 1099 en stichtten kruisvaardersstaten zoals het Koninkrijk Jeruzalem.
-
Tweede Kruistocht (1147-1149)
- Georganiseerd na de val van Edessa (een kruisvaardersstaat).
- Onder leiding van de Franse koning Lodewijk VII en de Duitse keizer Conrad III, maar zonder succes.
-
Derde Kruistocht (1189-1192)
- Bekend als de "Kruistocht der Koningen".
- Geleid door Richard Leeuwenhart (Engeland), Filips II (Frankrijk) en Frederik Barbarossa (Duitsland).
- Saladin (de sultan van Egypte en Syrië) veroverde Jeruzalem in 1187, maar na de kruistocht werd een akkoord bereikt: christelijke pelgrims mochten de stad veilig bezoeken.
-
Vierde Kruistocht (1202-1204)
- Christenen veroverden Constantinopel (de hoofdstad van het Byzantijnse Rijk) in plaats van Jeruzalem.
- Dit leidde tot een diepe breuk tussen de Oosterse Orthodoxe en Katholieke Kerk.
-
Kinderkruistocht (1212)
- Geen officiële kruistocht, maar een mislukte poging van duizenden kinderen om zonder wapens naar het Heilige Land te trekken.
- Velen stierven onderweg of werden als slaven verkocht.
-
Vijfde, Zesde en Zevende Kruistochten (1217-1272)
- Voornamelijk gericht op Egypte en Noord-Afrika, maar zonder veel succes.
- De laatste kruistocht onder leiding van Lodewijk IX van Frankrijk (1270) eindigde in een mislukking en zijn dood.
Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam
