Kluizenaar of heremiet

Een kluize­naar of heremiet in de katho­lieke kerk is iemand die kiest voor een leven in een­zaam­heid en gebed, meestal in een afgelegen plek, om zich volle­dig te wij­den aan God. Kluize­naars leven vaak volgens een strenge asce­tische levens­stijl, met weinig contact met de buiten­we­reld, en richten zich op gees­te­lij­ke ver­die­ping.

Kenmerken van een kluize­naar:

• Leven in afzon­dering: Kluize­naars wonen meestal alleen, vaak in een kluis (kleine, een­vou­dige hut of cel), soms in de natuur of op een afgelegen plek, weg van de samen­le­ving.
• Spi­ri­tu­ele toe­wij­ding: Het doel van hun een­zaam­heid is om dichter bij God te komen door gebed, medi­ta­tie en con­tem­pla­tie.
• Asceet: Kluize­naars leven een­vou­dig en vaak in armoede, met een streng dieet en weinig luxe, als onder­deel van hun toe­wij­ding aan God.
• Wijding: Ze kunnen een gelofte van afzon­dering en armoede afleggen, vaak als onder­deel van een reli­gi­euze orde. Er zijn ook erkende klooster­ge­meen­schappen voor kluize­naars, zoals de Orde van de Kluize­naars van Sint Au­gus­ti­nus.

Kluize­naars in de Kerk:

• Kluize­naars kunnen formeel als erkende reli­gi­euzen leven, met goed­keu­ring van de paus of de lokale bis­schop, en ze volgen een regel van leven, zoals die van Sint Au­gus­ti­nus of Bene­dic­tus.
• Som­mi­ge kluize­naars kiezen ervoor om onaf­han­ke­lijk te leven, terwijl anderen zich aan­slui­ten bij een reli­gi­euze ge­meen­schap maar nog steeds in afzon­dering wonen.

Kluize­naars kunnen ook een missie hebben, zoals het aanbie­den van gebed voor de wereld, het geven van spi­ri­tu­ele be­ge­lei­ding aan anderen of het schrijven over hun erva­ringen.

Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam