Infirmarium

Een infirmarium was de zieken­af­de­ling binnen een klooster of abdij, bedoeld voor de ver­zor­ging van zieke of verzwakte monniken en nonnen. Het woord komt van het Latijnse infirmus (zwak, ziek).

Kenmerken

• Vaak lag het in een rus­tige hoek van het klooster, soms met een eigen binnen­plaats voor frisse lucht.
• Het had meestal een infirma­ris­ka­pel of een ziekenraam naar de klooster­kerk, zodat zieken de mis kon­den volgen.
• Een infirmarius of infirmaria (een monnik of non met medische kennis) ver­zorgde de zieken, vaak met krui­den en gebed.
• In grotere kloosters hoorde er een badhuis of apo­theek bij, waar genees­krach­tige krui­den en drankjes wer­den bereid.

Het infirmarium was een be­lang­rijk onder­deel van de mid­del­eeuwse klooster­zorg en vormde de basis voor latere chris­te­lijke zieken­hui­zen.

Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam