Halleluja

De uitroep ‘halleluja’ of ‘alleluia’ betekent let­ter­lijk ‘loof de Heer’ of ‘prijst God’. Het is een uitdruk­king van vreugde, dank­baar­heid en aanbid­ding, diep gewor­teld in zowel de joodse als de chris­te­lijke traditie.

Bete­ke­nis en oorsprong

• Etymo­lo­gie: "Halleluja" komt uit het He­breeuws: hallelu ("prijst" of "looft") en jah (een verkorte vorm van JHWH, de naam van God). Samen betekent het dus "Prijst JHWH" of "Loof de Heer".
• Bijbelse basis: Het woord verschijnt vaak in de Psalmen (bijv. Psalm 148-150), waar het een oproep is tot lofprij­zing van God. In het Nieuwe Testa­ment wordt het over­ge­no­men in Open­ba­ring 19:1-6 als een hemelse lofzang.

Gebruik in de katho­lieke kerk

• Li­tur­gie: In de Mis wordt "halleluja" gezon­gen of gezegd vóór de evan­ge­lie­le­zing (het Halleluja-vers), als een vreug­de­volle voor­be­rei­ding op het Woord van God. Het is een uitdruk­king van blijd­schap over de aanwe­zig­heid van Christus.
• Uit­zon­de­ring: Tijdens de Vasten­tijd wordt "halleluja" weg­ge­la­ten uit de li­tur­gie, omdat deze periode sober­heid en boete bena­drukt, geen uitbun­dige lofprij­zing. Het keert terug met Pasen, als symbool van de ver­rij­ze­nis.
• Feesten: Het wordt extra bena­drukt in vreug­de­volle vie­rin­gen, zoals Pasen en Kerst­mis, vaak in hymnen of acclamaties (bijv. het "Halleluja" van Händels Messiah, dat ook in katho­lieke kringen geliefd is).

Halleluja of Alleluia

• Halleluja → is de Duitse, Neder­landse en algemene westerse spelling. Dit is de meest gang­ba­re vorm in de volksmond en in veel ker­ke­lijke lie­de­ren.
• Alleluia → is de Latijnse en Griekse spelling, gebruikt in li­tur­gische gezangen binnen de Katho­lieke Kerk, vooral in de Gre­go­ri­aanse zang en de Romeinse li­tur­gie.

Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam