Boterbriefje
Het ‘boterbriefje’ verwijst informeel en een tikje spottend naar het kerkelijk huwelijksbewijs ofwel de kerkelijke huwelijksinzegening.
Herkomst van de term
De uitdrukking komt uit de volksmond. Vroeger werd gezegd dat mensen die ongehuwd samenwoonden "zonder boterbriefje" leefden. Als ze trouwden voor de kerk, hadden ze wél een boterbriefje. De precieze oorsprong is niet helemaal zeker, maar er zijn een paar theorieën:
-
"Boter" als luxeproduct: net als boter was het kerkelijk huwelijk iets wat "serieus" of "volwaardig" was.
-
Papier waar boter doorheen scheen: het huwelijksbewijs zou op dun papier geschreven zijn.
-
Spot over hypocrisie: mensen die samenwoonden zonder te trouwen, maar toch als getrouwd wilden overkomen, hadden zogenaamd geen "boterbriefje", dus niet het "echte" bewijs.
Gebruik
Het wordt meestal gebruikt:
-
Informeel of spottend: "Ze wonen al jaren samen, maar een boterbriefje hebben ze niet."
-
Om het kerkelijk huwelijk te onderscheiden van het burgerlijk huwelijk: in katholieke kringen wordt het kerkelijk huwelijk vaak als het ‘echte’ huwelijk beschouwd, dus pas mét boterbriefje telde het echt.
Samengevat
Het ‘boterbriefje’ is dus een volksnaam voor het kerkelijke huwelijksbewijs, en symboliseert dat een huwelijk "officieel voor God" gesloten is volgens katholieke normen.
Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam