Boterbriefje

Het ‘boter­briefje’ ver­wijst in­for­meel en een tikje spottend naar het ker­ke­lijk huwe­lijksbe­wijs ofwel de ker­ke­lijke huwe­lijksin­ze­gening.

Herkomst van de term

De uitdruk­king komt uit de volksmond. Vroe­ger werd gezegd dat mensen die ongehuwd samenwoon­den "zon­der boter­briefje" leef­den. Als ze trouw­den voor de kerk, had­den ze wél een boter­briefje. De precieze oorsprong is niet helemaal zeker, maar er zijn een paar theorieën:

• "Boter" als luxeproduct: net als boter was het ker­ke­lijk huwe­lijk iets wat "serieus" of "vol­waar­dig" was.

• Papier waar boter door­heen scheen: het huwe­lijksbe­wijs zou op dun papier ge­schre­ven zijn.

• Spot over hypo­cri­sie: mensen die samenwoon­den zon­der te trouwen, maar toch als getrouwd wil­den over­ko­men, had­den zoge­naamd geen "boter­briefje", dus niet het "echte" bewijs.

Gebruik

Het wordt meestal gebruikt:

• In­for­meel of spottend: "Ze wonen al jaren samen, maar een boter­briefje hebben ze niet."

• Om het ker­ke­lijk huwe­lijk te on­der­schei­den van het bur­ger­lijk huwe­lijk: in katho­lieke kringen wordt het ker­ke­lijk huwe­lijk vaak als het ‘echte’ huwe­lijk beschouwd, dus pas mét boter­briefje telde het echt.

Samen­ge­vat

Het ‘boter­briefje’ is dus een volks­naam voor het ker­ke­lijke huwe­lijksbe­wijs, en sym­bo­li­seert dat een huwe­lijk "offi­cieel voor God" gesloten is volgens katho­lieke normen.

Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam