Bisschopswijding
Bisschopswijding (Latijn: ordinatio episcopalis) is het sacrament waardoor een man in de katholieke Kerk wordt gewijd tot bisschop, de hoogste graad van het wijdingssacrament. Het verleent de volheid van het sacrament van de Priesterwijding (Orde).
Wat gebeurt er bij een bisschopswijding?
De wijding wordt gewoonlijk uitgevoerd door drie bisschoppen, waarvan er één de hoofdconsecrator is (meestal de paus of een door hem gedelegeerde). De wijdingsplechtigheid bevat:
-
Handoplegging: alle aanwezige bisschoppen leggen de handen op het hoofd van de wijdeling.
-
Wijdingsgebed: het plechtige gebed waarin de wijdeling om de kracht van de Heilige Geest wordt gesmeekt.
-
Zalving van het hoofd met chrisma.
-
Overreiking van bisschoppelijke tekens:
-
Evangelieboek (symbool van verkondiging)
-
Bisschopsring (trouw aan de Kerk)
-
Mijter (hoofddeksel, teken van waardigheid)
-
Staf (staf of kromstaf) (teken van herderschap)
Wat mag een bisschop doen?
Een bisschop:
-
Heeft volledige sacramentele macht, inclusief het wijden van diakens, priesters en andere bisschoppen.
-
Is herder van een bisdom (of kerkprovincie).
-
Heeft de taak van leren, heiligen en besturen.
-
Is opvolger van de apostelen in de apostolische successie.
Alle andere bedienaren (priesters, diakens) ontvangen hun macht via de bisschop.
Bijzondere vormen
-
Een bisschop die niet aan een eigen bisdom verbonden is, heet titulair bisschop (bijv. hulpbisschoppen).
-
De paus is ook bisschop, namelijk van Rome, en wordt gekozen vóór zijn bisschopswijding (als hij nog geen bisschop is).
Samenvatting
Bisschopswijding is het sacrament waardoor iemand de volheid van het priesterschap ontvangt. Hij wordt aangesteld tot herder van een deel van de Kerk met de volmacht om zelf te wijden, te leiden en het geloof te bewaren. Het is een essentieel onderdeel van de apostolische structuur van de katholieke Kerk.
Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam