Bergrede

De Bergrede (Matteüs 5-7) is een centrale tekst uit het Evan­ge­lie die wordt gezien als de kern van Jezus’ morele en spi­ri­tu­ele on­der­richt. Het is niet alleen een preek, maar een blauwdruk voor het chris­te­lijk leven, diep gewor­teld in de katho­lieke theo­lo­gie en spiri­tua­li­teit. De Katho­lieke Kerk beschouwt het als een directe open­ba­ring van Gods wil, waarin Jezus de Wet van Mozes vervult en verdiept, zoals Hij zelf zegt: "Ik ben niet geko­men om de Wet af te schaffen, maar om die te vervullen" (Matteüs 5:17).

De Zalig­spre­kingen vormen het hart van de Bergrede en wor­den in de katho­lieke traditie gezien als een oproep tot hei­lig­heid. Ze be­schrij­ven de hou­dingen (armoede van geest, barm­har­tig­heid, zuiver­heid van hart) die gelo­vi­gen dichter bij God brengen en het Ko­nink­rijk der Hemelen beloven. Katho­lieken in­ter­pre­te­ren dit als een uit­no­di­ging om het leven van Christus na te volgen, met nadruk op genade en inner­lijke beke­ring.

De Bergrede omvat ook prak­tische richt­lijn, zoals het Onze Vader (Matteüs 6:9-13), dat in de katho­lieke li­tur­gie en per­soon­lijke devotie een centrale plaats heeft. Jezus’ oproep tot liefde voor vijan­den, ver­ge­ving en het vermij­den van huichelarij sluit aan bij katho­lieke sacra­menten zoals biecht en eucha­ris­tie, die gericht zijn op ver­zoe­ning en ge­meen­schap met God.

Voor de kerk is de Bergrede geen onbereik­baar ideaal, maar een leef­ba­re roe­ping, onder­steund door Gods genade. Paus Fran­cis­cus bena­drukt vaak dat het een "handlei­ding voor het chris­te­lijk leven" is, waarbij de nadruk ligt op barm­har­tig­heid en sociale ge­rech­tig­heid. Het wordt vaak gelezen tij­dens de Mis, vooral op feest­da­gen zoals Aller­hei­ligen (1 no­vem­ber), en inspireert katho­lieke ethiek en catechese we­reld­wijd.

Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam