Ascese

Ascese (of vasten) betekent dat iemand zich bewust onthoudt van wereldse genoegens en mate­rië­le gemakken om zich te richten op spi­ri­tu­ele groei, gebed en een diepere relatie met God. Het begrip komt van het Griekse woord askesis, dat ‘oefe­ning’ of ‘trai­ning’ betekent, oor­spron­ke­lijk gebruikt voor atle­tische discipline, maar in het chris­ten­dom toegepast op spi­ri­tu­ele discipline.

Bete­ke­nis

Ascese is in de katho­lieke kerk een praktijk van zelf­ver­loo­che­ning en discipline om:

• Zonde te over­win­nen: Door begeerten te beheersen en aflei­dingen te vermij­den, groeit men in hei­lig­heid.
• Gebed te ver­die­pen: Een sober leven helpt om de geest te richten op God in plaats van op wereldse zaken.
• Jezus na te volgen: Het imi­teert Christus’ lij­den en zijn oproep tot het "dragen van het kruis" (Matteüs 16:24).

Ascese wordt niet gezien als een doel op zich, maar als een middel om dichter bij God te komen en de ziel voor te berei­den op het eeuwige leven.

Verschil tussen vasten en ascese

• Vasten is een spe­ci­fie­ke vorm van ont­hou­ding, meestal van voedsel, met een spi­ri­tu­eel doel.

• Ascese is een bre­dere levens­wij­ze van zelfdiscipline en ont­hou­ding om spi­ri­tu­eel te groeien.

• Vasten is een vorm van ascese, maar ascese omvat meer dan alleen vasten.

Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam