Apostolische opvolging

Apos­to­lische opvol­ging is een concept binnen het chris­ten­dom, vooral in de Rooms-Katho­lieke Kerk, de Oosters-Ortho­doxe Kerken en som­mi­ge Angli­caanse ge­meen­schappen. Het ver­wijst naar de onon­der­bro­ken over­dracht van gees­te­lij­ke autori­teit en wij­ding van de apos­te­len - de oor­spron­ke­lijke volgelingen van Jezus - naar de bis­schop­pen van vandaag.

Dit idee is gebaseerd op de over­tui­ging dat Jezus zijn apos­te­len (zoals Petrus en de anderen) een speciale opdracht en bevoegd­heid gaf om zijn kerk te lei­den, te onder­wij­zen en de sacra­menten te bedienen (zie bijv. Matteüs 16:18-19 en Johannes 20:21-23). Deze autori­teit zou ver­vol­gens door handopleg­ging en gebed zijn doorge­ge­ven aan hun op­vol­gers, van gene­ra­tie op gene­ra­tie.

In de praktijk betekent apos­to­lische opvol­ging dat elke bis­schop in een directe lijn terug te voeren is tot een van de apos­te­len. Dit wordt gezien als een garantie voor de con­ti­nuï­teit van de leer, de een­heid van de kerk en de gel­dig­heid van de sacra­menten, zoals de eucha­ris­tie en de pries­ter­wij­ding. Bij­voor­beeld, in de Katho­lieke Kerk wordt aan­ge­no­men dat de hui­dige paus een op­vol­ger is van Petrus, die door Jezus als de "rots" van de kerk werd aangewezen.

Het proces verloopt concreet via de wij­ding: een bis­schop wijdt een nieuwe bis­schop door handopleg­ging, een ritueel dat teruggaat tot de vroege kerk (zie Han­de­lin­gen 6:6 en 2 Timoteüs 1:6). Dit maakt de kerk "apos­to­lisch" - gewor­teld in de traditie en zen­ding van de apos­te­len.

Deze katholieke woordenlijst is nog in ontwikkeling.
Aan de beschrijvingen wordt nog geschaafd.
© Copyright 2025 Bisdom Haarlem-Amsterdam