Woensdagcatechese 15 oktober 2025
Algemene audiëntie paus Leo XIV
Op woensdag 18 december 2024 is paus Franciscus begonnen aan een cyclus van woensdagcatecheses over het Jubeljaar 2025. Paus Leo XIV zet de catechesecyclus voort vanaf woensdag 21 mei 2025.
Deze catecheses zijn in diverse talen beschikbaar op de website van het Vaticaan maar hieronder plaatsen we de link naar de Engelse tekst en voor uw gemak ook een AI vertaling naar het Nederlands. (deze AI vertaling kan onregelmatigheden bevatten)
Paus Leo XIV
Algemene Audiëntie
Woensdag 15 oktober 2025
Catechesecyclus
Jubileum 2025. Jezus Christus, onze hoop
IV. De Verrijzenis van Christus en de uitdagingen van de hedendaagse wereld
1. De Verrezene, levende Bron van menselijke hoop
Beste broeders en zusters, goedemorgen
Beste broeders en zusters, goedemorgen!
In de catecheses van het Jubeljaar hebben we tot nu toe het leven van Jezus gevolgd aan de hand van de Evangeliën, van zijn geboorte tot zijn dood en verrijzenis. Door dit te doen, heeft onze pelgrimstocht in hoop een stevige basis gevonden, een veilige weg. Nu, in het laatste deel van deze reis, zullen we het mysterie van Christus, dat zijn hoogtepunt vindt in de Verrijzenis, zijn licht van verlossing laten schijnen op de huidige menselijke en historische realiteit, met haar vragen en uitdagingen.
Ons leven wordt gekenmerkt door talloze gebeurtenissen, vol nuances en verschillende ervaringen. Soms voelen we ons blij, soms verdrietig, soms voldaan, of juist gestrest, dankbaar of gedemotiveerd. We zijn druk bezig, richten ons op het behalen van resultaten, bereiken soms zelfs hoge, prestigieuze doelen. Anderzijds blijven we soms in onzekerheid, precair, wachtend op successen en erkenning die uitblijven of helemaal niet komen. Kortom, we bevinden ons in een paradoxale situatie: we willen gelukkig zijn, maar het is erg moeilijk om dat voortdurend en zonder schaduwen te zijn. We worden geconfronteerd met onze beperkingen en tegelijkertijd met de onstuitbare drang om die te overstijgen. Diep vanbinnen voelen we dat ons altijd iets ontbreekt.
In werkelijkheid zijn we niet geschapen voor gemis, maar voor volheid, om te genieten van het leven en van het leven in overvloed, zoals Jezus het uitdrukt in het Evangelie volgens Johannes (vgl. 10,10).
Dit diepe verlangen van ons hart vindt zijn uiteindelijke antwoord niet in rollen, niet in macht, niet in bezit, maar in de zekerheid dat er Iemand is die garant staat voor deze fundamentele impuls van onze menselijkheid; in het besef dat deze verwachting niet teleurgesteld of vergeefs zal zijn. Die zekerheid valt samen met hoop. Dit betekent niet dat we optimistisch moeten denken: optimisme stelt ons vaak teleur, laat onze verwachtingen imploderen, terwijl hoop belooft en waarmakt.
Zusters en broeders, de Verrezen Jezus is de garantie van deze bestemming! Hij is de bron die onze dorst lest, de oneindige dorst naar volheid die de Heilige Geest in ons hart legt. De Verrijzenis van Christus is namelijk geen loutere gebeurtenis in de menselijke geschiedenis, maar het gebeuren dat deze van binnenuit heeft getransformeerd.
Stel je een waterbron voor. Wat zijn de kenmerken ervan? Ze lest de dorst en verfrist de schepselen, besproeit de aarde, de planten, maakt vruchtbaar en levend wat anders dor zou blijven. Ze biedt verlichting aan de vermoeide reiziger door een oase van frisheid te schenken. Een bron verschijnt als een gratis geschenk voor de natuur, voor de schepselen, voor de mensen. Zonder water kunnen we niet leven.
De Verrezene is de levende bron die nooit opdroogt en niet verandert. Ze blijft altijd zuiver en klaar voor iedereen die dorst heeft. En hoe meer we proeven van het mysterie van God, hoe meer we ernaar worden getrokken, zonder ooit volledig verzadigd te raken. De heilige Augustinus vat in het tiende boek van zijn Belijdenissen precies dit onuitputtelijke verlangen van ons hart en drukt het uit in zijn beroemde Hymne aan de schoonheid: “U hebt uw geur verspreid, en ik ademde en verlang naar U, ik proefde en heb honger en dorst; U raakte mij aan, en ik brandde van verlangen naar uw vrede” (X, 27, 38).
Jezus heeft met zijn Verrijzenis een blijvende bron van leven voor ons verzekerd: Hij is de Levende (vgl. Openb. 1,18), de liefhebber van het leven, de overwinnaar van elke dood. Daarom is Hij in staat ons verlichting te bieden op onze aardse weg en ons de volmaakte rust in de eeuwigheid te garanderen. Alleen Jezus, gestorven en verrezen, beantwoordt de diepste vragen van ons hart: is er werkelijk een eindbestemming voor ons? Heeft ons bestaan zin? En het lijden van zoveel onschuldigen, hoe zal dat worden verlost?
De Verrezen Jezus laat geen antwoord “van bovenaf” neerdalen, maar wordt onze metgezel op deze vaak vermoeiende, pijnlijke, mysterieuze reis. Alleen Hij kan onze lege veldfles vullen wanneer de dorst ondraaglijk wordt.
En Hij is ook het eindpunt van ons gaan. Zonder zijn liefde zou de reis van het leven een doelloos dwalen worden, een tragische vergissing met een gemiste bestemming. We zijn broze schepselen. Vergissen hoort bij onze menselijkheid, het is de wond van de zonde die ons doet vallen, opgeven, wanhopen. Verrijzen betekent daarentegen opstaan en overeind komen. De Verrezene garandeert de aankomst, leidt ons naar huis, waar we verwacht, geliefd en gered worden. De reis met Hem aan onze zijde betekent ervaren dat we, ondanks alles, gedragen worden, gelaafd en gesterkt in de beproevingen en moeiten die, als zware stenen, dreigen onze geschiedenis te blokkeren of te doen ontsporen.
Beste vrienden, uit de Verrijzenis van Christus vloeit de hoop voort die ons, ondanks de moeite van het leven, een diepe en vreugdevolle rust laat voorproeven: die vrede die alleen Hij ons aan het einde, zonder einde, zal kunnen schenken.
