Patriarch van Antiochië
De condoleancebrief is gericht aan Patriarch Ignatius Zakka II was van Antiochië en aan het Bestuur van het Syrisch-orthodoxe aartsbisdom van Midden-Europa in het Sint-Ephremklooster in Glane.

	Aartsbisschop Julius Yeshu Çiçek

Belangrijk werk
“De rooms-katholieke bisschoppen van Nederland gedenken Z.E. Mor Julius met dankbaarheid en waardering. Vanaf eind jaren '70 zochten vele Syrisch-orthodoxe gelovigen uit landen van het Midden-Oosten hun toevlucht in Nederland en omringende landen. Z.E. Mor Julius heeft steeds zijn beste krachten gegeven aan de Syrisch-orthodoxe Kerk en haar mensen in onze streken. Wij roepen het belangrijke werk in herinnering dat hij zich heeft getroost voor de Syrisch-orthodoxe Kerk in Nederland en voor haar goede banden met andere kerken, in het bijzondere met onze geloofsgemeenschap,” aldus kardinaal Simonis en Mgr. Van Burgsteden namens de bisschoppenconferentie.

Antiochië
De Syrisch-orthodoxe Kerk gaat terug op de oude christelijke gemeente in Antiochië, die genoemd wordt in de Handelingen van de Apostelen. De Antiocheense Kerk werd een van de grote centra van het Christendom in de eerste eeuwen. Maar het Concilie van Chalcedon in 451 spleet de gemeenschap. In de steden lieten de Byzantijnse keizers de stellingen van het Concilie doorvoeren, maar op het platteland werden die verworpen. Vandaar dat de oude Syrische kerk die in eenheid met het Westen bleef, bekend staat als de "Melkitische", de "keizerlijke".

Jacobieten
Naar bisschop Jacob Baradai van Edessa heten de Syrisch-orthodoxen ook wel Jacobieten. Ze hebben een eigen liturgie, de West-Syrische of Antiocheense, waarin Syriaaks wordt gebruikt, een Aramese taal. Ook buiten het Byzantijnse Rijk, met name in Perzië, stichtte men gemeentes.

De Kerk nam een hoge vlucht toen de Byzantijnen waren verdreven, eerst door de Perzen, later door de Arabieren. Men telde op het hoogtepunt twintig aartsbisschoppelijke zetels en 103 bisdommen, die tot in Afghanistan waren gevestigd. Zelfs in Turkestan en Sinkiang, in het huidige China, waren gemeenten van Syrisch-orthodoxe gelovigen.

Met de Mongoolse invasies van de veertiende eeuw zette een eeuwenlang verval in. De meeste Syrische kerken en kloosters werden verwoest. De beproevingen bereikten een hoogtepunt tijdens en na de Eerste Wereldoorlog, met vervolgingen en massaslachtingen in Oost-Turkije. De gemeenschap viel uiteen. Velen trokken naar Libanon, of, uit het Noorden van Irak (Mosoel) naar Bagdad. In Zuidoost-Turkije zijn ze bijna verdwenen.

Verbreiding
De Syriërs hebben een sterke monastieke traditie. Er zijn in Zuid-Oost-Turkije nog enkele kloosters, en bovendien drie in de diaspora van West-Europa: in Duitsland, Zwitserland en Nederland, bij Glanerbrug.

De Patriarch woont momenteel in Damascus. Er zijn bisdommen in de VS, Canada, en Australië. De Syriers tellen 250.000 gelovigen.

Daarnaast is er in India een tweetal kerken die de patriarch van Damascus als geestelijk hoofd erkennen, met in totaal twee miljoen gelovigen. (katholiek nederland/wimpeeters)

Persdienst Bisdom Haarlem / Wim Peeters