Toch wordt het Kerstmis

Zeker, Kerst­mis zal anders zijn dit jaar. De corona­si­tua­tie beperkt ons in het samen­ko­men voor de vie­ring van dit mooie feest. Op het kerst­feest wil je juist graag met anderen zijn en een­zaam­heid wordt dan extra gevoeld.

Die bekende woor­den van het kerst­lied ‘Wij komen tezamen’ zullen we dit jaar niet kunnen verwer­ke­lijken. Volle kerken of grote sa­men­komsten zijn niet moge­lijk. Maar: de ware vie­ring van het kerst­feest vindt plaats in ons hart en die kan door­gaan. Het wordt dus toch Kerst­mis!

Scènes van het kerst­ver­haal

Ieder jaar over­we­gen we hoe Maria hoogzwan­ger op een ezel, met Jozef aan haar zijde, de lange tocht van Galilea naar Beth­le­hem in Judea moest maken, waar geen plaats was voor dit stel in de her­berg, zodat het Kind uit­ein­delijk ter wereld kwam in een plaats die bestemd was voor beesten. Kind en ouders moesten daarna vluchten, want Herodes stond het naar het leven: weg, naar een ander land op de armen van de ouders, die zijn leven en zijn missie veilig wil­den stellen. Dit beeld en die scènes blijven actueel. We roepen die niet alleen in her­in­ne­ring om te gedenken dat onze God, de hoogste Heer, de plaats heeft ingeno­men van een ver­wor­pene, een uit­ge­sto­tene en in de grootste eenvoud ons mens-zijn is komen delen; we denken daarbij ook aan al die mensen op de wereldbol die vandaag de dag nog steeds door zo’n lot wor­den getroffen: de uit­ge­sto­tenen, de vluch­te­lingen, de mensen voor wie geen plaats mag zijn. Dan wordt het echt Kerst­mis!

Zó wordt het Kerst­mis

Zo is Kerst­mis niet alleen een feest van ons eigen welbehagen en een vre­dig gevoel, maar een feest dat oproept tot zorg een aan­dacht voor allen die het lot moeten onder­gaan dat Jezus Christus is komen delen. En daarom is het kerst­feest juist niet een uit­no­di­ging om ons­zelf op te sluiten in de eigen behaaglijke kamer, maar ons te verbin­den met het lot en het leven van mensen die lij­den, gebrek hebben, in nood zijn of moeten vluchten. Dan wordt het Kerst­mis!

Dank u wel

Ik ben daarom dank­baar aan alle pa­ro­chies, aan pas­to­rale krachten en vrij­wil­li­gers met de PCI’s, die ondanks de moei­lijk­he­den van dit moment kerken open weten te hou­den en ini­tia­tie­ven hebben geno­men om de zieken en ouderen bij te staan evenals de mi­gran­ten en armen en ie­der­een die wel wat steun kan gebruiken. Ik dank allen die zich hebben ingezet om wegen te bedenken om het kerst­feest onder de aan­dacht te brengen en ie­der­een te laten delen in de bele­ving ervan, al kunnen we niet met (heel) grote groepen samen zijn.

Wat kunt u doen?

En als uzelf juist meer aan huis gebon­den bent en er veel contacten, afspraken en onder­de­len van uw gewone leven door corona weg­ge­vallen zijn, is het toch mis­schien moge­lijk meer te over­we­gen en te bid­den en de noden van de mens­heid en van deze tijd op te nemen in uw gebed, om eens wat vaker iemand op te bellen die (ook) alleen staat of een extra bijdrage te geven aan uw pa­ro­chie, aan de Ad­vents­ac­tie voor mensen in nood of een ander goed doel.

Vrede

Laten we doen wat in ons vermogen ligt om de wereld van vandaag iets te bie­den van de vrede op aarde waarover de engelen bij het pas­ge­bo­ren Kind hebben gezongen. Die vrede is meer dan een afwe­zig­heid van oorlog of geweld, het is totale harmonie, in ons­zelf en met ons leven, met God en de naaste. Kerst­mis is een uit­no­di­ging om ons leven als een geschenk en als een missie te zien, om het ‘ik’ wat meer los te laten, om vrede­bren­ger te wor­den. Zó wordt het toch Kerst­mis...

Van harte wens ik u vreugde en vrede toe, een zalig Kerst­mis.

+ Mgr. Jan W.M. Hendriks