Bisdom Haarlem-Amsterdam










Delen:
meld deze pagina op Twitter meld deze pagina op Facebook
Volgen:
link naar de RSS Feed van de laatste nieuwsberichten volg Bisdom Haarlem-Amsterdam op Twitter volg Bisdom Haarlem-Amsterdam op Facebook

Woord van de bisschop


Leven na dit leven

gepubliceerd: woensdag, 11 november 2015

November is de maand, waarin wij onze doden gedenken. Zater­dag zeven no­vem­ber heb ik samen met vele mili­tai­ren, politici en fami­lie­le­den, in ons jaar­lijks Natio­naal Requiem met dank­baar­heid al diegenen her­dacht die hun leven hebben verloren in de Tweede Wereld­oor­log, maar ook daarna, in al die con­flic­ten waar Neder­land bij betrokken was en is: mili­tai­ren, verzets­men­sen, bur­gers, mannen en vrouwen. We hou­den vast wat ze gedáán hebben, wie ze gewéést zijn, maar ook waar ze nu zijn. Aller­zie­len, het requiem, is gewor­teld in het geloof dat ze er nog zijn, en dat ons gebed en onze liefde hen nog kunnen bereiken. Er is leven na de dood, of mis­schien beter gezegd, het leven ein­digt niet, maar veran­dert alleen van karakter. Ik kom er straks op terug.

Vrede heeft morele én gees­te­lij­ke dimensies

Herdenken laat ons aller­eerst stil staan bij de grote vragen van oorlog en vrede in onze tijd. Het maakt waak­zaam tegen het gevaar dat we vrede en vei­lig­heid als iets van­zelf­spre­kends gaan zien. Vrede erf je niet de­fi­ni­tief van je voor­ou­ders. Elke gene­ra­tie moet het opnieuw verdienen en er opnieuw voor strij­den. Meer dan ooit in onze tijd. Als nooit tevoren zijn de volkeren van deze aarde met elkaar verbon­den, hun lot­ge­vallen met elkaar verweven. Vredes­po­li­tiek vraagt dan ook veel meer dan alleen een mili­tai­re strategie. Het vraagt een zoeken naar radicaal nieuwe wegen voor ge­rech­tig­heid en soli­da­ri­teit in het econo­mische, sociale en poli­tieke leven. Te groot is de kloof tussen arm en rijk in onze wereld. Deca­dente vormen van luxe en verspilling tegen­over schrijnende vormen van armoede en hon­ger. Zoals eens Lazarus in de Bijbel, liggen de armen van deze wereld nu let­ter­lijk aan de poorten van villa’s der rijken, of trekken in een ware volks­ver­hui­zing, met miljoenen tege­lijk de wereld van

Leven na dit levende rijken binnen. In zekere zin oogsten we wat we zelf hebben gezaaid. Te lang hebben we nagelaten om de rijkdommen van deze aarde eer­lijk te ver­de­len. Als het ons niet lukt dit anders te doen, zal blijken dat het huis van de wereld­vre­de op zand gebouwd is. Maar nog iets anders is nodig. Vredes­po­li­tiek heeft ook gees­te­lij­ke dimensies. Het heeft ook te maken met eerbied voor het leven, voor de unieke en onster­fe­lijke waar­dig­heid van iedere mens, en voor de levende God. Hier ligt een vraag die we ons met nieuwe dringend­heid en in alle eer­lijk­heid ook moeten durven stellen, in­di­vi­dueel en col­lec­tief. Heeft God de plaats in ons leven en onze wereld die Hem toe­komt? Kan Zijn Geest in ons en door ons werken om ge­rech­tig­heid, waar­heid en liefde te brengen tussen mensen en volkeren, en daar­mee vrede. Beseffen we genoeg dat zich in aardse con­flic­ten ook altijd een gees­te­lij­ke strijd weer­spie­gelt tussen goed en kwaad, licht en duister? En daar­mee ben ik terug bij de reali­teit van de gees­te­lij­ke wereld.

Een gees­te­lijk universum

Als chris­te­nen geloven we dat er een gees­te­lij­ke wereld is. Een wereld, waarin “allen die in God zijn ontslapen”, zoals de Bijbel zegt, nu al leven, wachtend op de bekro­ning van hun eeuwig geluk bij de opstan­ding van de doden, als ze opnieuw bekleed zullen wor­den met een on­ver­gan­ke­lijk ver­gees­te­lijkt lichaam. Dit hebben we niet zelf bedacht, maar ontlenen we aan de heilige Schrift. In het begin schiep God de hemel en de aarde, zegt het boek Genesis. Door Zijn wil en woord ontstond alles wat bestaat. In één schep­pingsact, de oerknal zo u wilt, tege­lijk het zicht­ba­re, mate­rië­le universum én het onzicht­ba­re, gees­te­lij­ke universum. Je kunt het zien als de voor- en achter­kant van dezelfde geschapen wer­ke­lijk­heid. Dit geloof is niet onre­de­lijk of in strijd met de weten­schap. Integen­deel, steeds meer weten­schappers keren zich af van het ma­te­ria­lis­tische, ééndimen­sio­nale wereld­beeld, dat de geest ziet als product van de materie. Nieuwe inzichten over de ‘onbe­paald­heid’ van materie, en over de invloed van de men­se­lijke geest hierop, komen steeds dichter bij wat alle religies altijd al beweerd hebben: de géést is primair

en drukt zich uit in de máterie. In de heilige Schrift lezen we over ‘kos­mische heer­schap­pijen, machten en krachten’, over ‘engelen en demonen’. En over strijd tussen de Zoon van God en de Boze, die zich weer­spie­gelt in alles wat gebeurt op aarde. De Bijbel roept ons met klem op ‘de wa­pen­rus­ting van de Geest’ aan te trekken, en verhaalt tal­loze malen over won­der­lijke en troost­rijke ont­moe­tingen van mensen met de hemel en met Gods engelen, waarin ze wor­den beschermd en ge­sterkt.

Geraakt door de liefde

Maar ook tal­loze ‘gewone’ mensen van alle tij­den en plaatsen verhalen van zulke bij­zon­dere erva­ringen, waaraan wij ons kunnen optrekken. Een zakenman ver­telde mij ooit zijn verhaal. Hij was een echte carrièreman, succes­vol maar ook hard. Hij was wel gelovig en ging naar de kerk, maar zon­der echte liefde voor God. Meer uit gewoonte, of zelfs uit angst voor God. Tot die ene dag. Hij had ge­com­mu­ni­ceerd en keerde terug naar zijn plaats. Ineens raakte hij in een soort ‘trance’. Hij voelde zich overwel­digd door een intense liefde. Het was, zegt hij, alsof de Heer zich liet kennen wie Hij wer­ke­lijk is. En als je dat beseft, zei hij let­ter­lijk, dan moet je wel verliefd wor­den. Verliefd op God tot over je oren, en met je hele wezen. Hij kon er alleen nog maar met tranen in z’n ogen over praten. Het enorme geluk om God te kennen en in zijn liefde te leven, en het drama om van die liefde te zijn afgesne­den, in deze wereld, maar vooral in de volgende, als een mens Hem bewust en volhar­dend uit z’n leven heeft verbannen door z’n ongeloof of een zon­dig en egoïstisch leven. Zeker in een tijd waarin er zoveel leed is om ons heen, kan Hij in een zelf­zuch­tig hart niet wonen. De maand no­vem­ber spoort ons aan om ons te be­zin­nen op onze eeuwige roe­ping en bestem­ming, op God die met eeuwige liefde op ons wacht, en een leven te lei­den dat voert naar dat on­ver­gan­ke­lijk geluk bij Hem.‘U moet de mensen hierover ver­tellen’, drukte de man mij nog op het hart. Bij deze.



+ Mgr. dr. Jozef M. Punt
Bisschop van Bisdom Haarlem-Amsterdam
overzicht van bijdragen:
zondag, 24 maart 2024Het leven overwint de dood
zondag, 28 januari 2024Het mysterie van het kwaad
woensdag, 20 december 2023Vrede op aarde?
donderdag, 2 november 2023Wat gaan we stemmen?
donderdag, 7 september 2023In Gods naam samenkomen
donderdag, 6 juli 2023De stilte in
donderdag, 4 mei 2023Door welke geest laat je je leiden?
donderdag, 2 maart 2023Vasten?
donderdag, 19 januari 2023Verwelkomen - Nabij-zijn - Begeleiden
donderdag, 15 december 2022De stijl van Jezus
donderdag, 6 oktober 2022Vrouwen in de Kerk
donderdag, 4 augustus 2022Leren uit het verleden
donderdag, 2 juni 2022Moedig en principieel
donderdag, 7 april 2022Oog voor het wonder
maandag, 28 februari 2022Aan het begin van de veertigdagentijd
dinsdag, 25 januari 2022Bedankt!
donderdag, 23 december 2021Vrede op aarde
woensdag, 1 december 2021Advent
maandag, 1 november 2021Allerzielen
zaterdag, 28 augustus 2021Geluk
donderdag, 1 juli 2021Vrijheid
maandag, 3 mei 2021Mei - een maand voor Maria
donderdag, 1 april 2021Paasboodschap 2021
donderdag, 4 maart 2021Geïnspireerd leven in dienst van God en mensen
donderdag, 21 januari 2021Paus Franciscus nodigt ons uit...
donderdag, 17 december 2020Toch wordt het Kerstmis
donderdag, 1 oktober 2020Mijn wensen voor u in coronatijd
donderdag, 6 augustus 2020Onze nieuwe bisschop
maandag, 1 juni 2020Brief van Mgr. Hendriks
dinsdag, 5 mei 2020Bevrijdingsdag en geen vrede



Bisdom Haarlem - Amsterdam • Postbus 1053 • 2001 BB  Haarlem • (023) 511 26 00 • info@bisdomhaarlem-amsterdam.nlDisclaimerDeze website is gerealiseerd door iMoose